«Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος δ:17)
Ο Κύριος Ιησούς όπως γνωρίζουμε ήρθε για την σωτηρία του κόσμου και άρχισε το κήρυγμά Του, απευθύνοντας στους ανθρώπους που Τον άκουγαν μια έκκληση για μετάνοια. Η μετάνοια που θέλει ο Κύριος είναι να παραδεχθούμε ότι η ζωή που κάνουμε μακριά απ’ Αυτόν οδηγεί στην απώλεια και να πάρουμε απόφαση να Τον πλησιάσουμε, διότι ο Θεός δεν είναι ένας αυστηρός κριτής, αλλά ένας αγαθός Πατέρας που μας σπλαχνίζεται και θέλει να ζήσουμε αιώνια μαζί Του. Θέλει να Τον πλησιάζουμε με θάρρος και αγάπη, επειδή Αυτός είναι αγάπη (Α΄ Ιωάννου δ:8) και να μην έχουμε στο νου μας ότι δεν μας δέχεται επειδή πέφτουμε σε αμαρτίες.
Πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί πλησίαζαν τον Κύριο και οι Φαρισαίοι που ήταν σκληρόκαρδοι, ρώτησαν τους μαθητές του Κυρίου: «Δια τι ο διδάσκαλός σας τρώγει μετά των τελωνών και αμαρτωλών;». Επειδή ο Κύριος τους άκουσε, είπε: «…Δεν έχουσι χρείαν ιατρού οι υγιαίνοντες, αλλ’ οι πάσχοντες. Υπάγετε δε και μάθετε τι είναι, “Έλεον θέλω, και ουχί θυσίαν” διότι δεν ήλθον δια να καλέσω δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθαίος θ:11-13). Οι Φαρισαίοι δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους αμαρτωλούς, ενώ οι τελώνες και οι λοιποί αμαρτωλοί είχαν επίγνωση της κατάστασής τους και πλησίαζαν τον Κύριο για να βρουν έλεος. Ο Κύριος δεν είναι κοντά σε αυτούς που θεωρούν τον εαυτό τους “υγιή” και αναμάρτητο, αλλά είναι κοντά σε αυτούς που αισθάνονται και παραδέχονται τον εαυτό τους αμαρτωλό και πλησιάζουν σ’ Αυτόν για να συγχωρεθούν. Αυτό φαίνεται καθαρά στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου την οποία ο Κύριος Ιησούς είπε για αυτούς που νόμιζαν ότι ήταν δίκαιοι και καταφρονούσαν τους άλλους (Λουκάς ιη:10-14). Ο Φαρισαίος καυχιόταν στα καλά του έργα και το χειρότερο καταφρόνησε το τελώνη, νομίζοντας έτσι ότι ήταν σωστός ενώπιον του Θεού. Από την άλλη, ο τελώνης αισθανόταν συντετριμμένος, έχοντας επίγνωση της αμαρτωλότητάς του.
Ο Θεός δεν θέλει να καυχιόμαστε στα καλά μας έργα, ούτε να υποτιμάμε τους συνανθρώπους ή τους αδελφούς μας στην εκκλησία, αλλά να είμαστε ταπεινοί ζητώντας συγχώρεση από τον Κύριο για όσες αμαρτίες πράττουμε. Στον προφήτη Ησαΐα αναφέρεται: «Εις τίνα λοιπόν θέλω επιβλέψει; εις τον πτωχόν, και συντετριμμένον το πνεύμα, και τρέμοντα τον λόγον μου» (Ησαΐας ξς:2).
Ο Κύριος θέλει να παραλάβει μια αγία και άμωμη εκκλησία. Έτσι αυτό που όλοι οι πιστοί έχουμε να κάνουμε, είναι να κοιτάξουμε τον αγιασμό μας και την πνευματική μας οικοδομή για να κατοικήσει ο Χριστός πλουσίως μέσα μας, ώστε να φθάσει ο καθένας μας να πει, όπως ο απόστολος Παύλος, «Ζω δε ουχί πλέον εγώ, αλλ’ ο Χριστός ζη εν εμοί» (Γαλάτας β:20). Βέβαια όσο βρισκόμαστε στο φθαρτό μας σκήνωμα, θα ισχύει το «Εάν είπωμεν ότι αμαρτίαν δεν έχομεν, εαυτούς πλανώμεν και η αλήθεια δεν είναι εν ημίν» (Α΄ Ιωάννου α:8), γι’ αυτό καλό είναι κάθε μέρα να ζητάμε από τον Κύριο να μας συγχωρεί, εφόσον και εμείς θα συγχωρούμε όσους μας βλάπτουν. Ας μείνουμε στον Χριστό και θα δούμε καρπό στη ζωή μας. Βέβαια στη περίπτωση που είμαστε σε πτώση, καλό είναι να μετανοήσουμε, να λυπηθούμε κατά Θεό, διότι «η κατά Θεό λύπη γεννά μετάνοια προς σωτηρία αμεταμέλητο» (Β΄ Κορινθίους ζ:10) και να επιστρέψουμε στον Κύριο. Ας κοιτάξουμε να φαίνεται ο Χριστός στη ζωή μας, με το να έχουμε ανυπόκριτη αγάπη προς τα αδέλφια μας εν Χριστώ πρώτα και έπειτα προς όλους τους άλλους ανθρώπους, ακόμα και προς τους εχθρούς μας.
Μετάνοια και επιστροφή λοιπόν και ο Χριστός θα μας ανορθώσει και θα μας γεμίσει με την αγάπη Του. Αμήν!
artos-zois.gr
