«Μακάριος εκείνος του οποίου συγχωρέθηκε η παράβαση, του οποίου σκεπάστηκε η αμαρτία…» (Ψαλμός 32:1)
Είδαμε στα προηγούμενα μέρη της μελέτης ότι η αμαρτία δελεάζει και παρασύρει τον άνθρωπο μέσα από τις επιθυμίες του οδηγώντας τον σε πολύ δύσκολες και βλαβερές καταστάσεις, φέρνοντάς του πνευματικό θάνατο. Είδαμε ακόμη ότι οι αμαρτίες τού ανθρώπου δεν συγχωρούνται με το να τις αρνηθεί κάποιος, ή με το να τις κρύψει, ή να τις συγκαλύψει ή να προσπαθήσει να τις ξεχάσει, ή να τις δικαιολογήσει επικαλούμενος την αδυναμία του ή να απομακρυνθεί από αυτές, ή να τις εξαγοράσει με καλά έργα. Οι αμαρτίες συγχωρούνται με την ομολογία, τη μετάνοια και την πίστη στο σωτήριο έργο του Ιησού Χριστού στο Σταυρό, ο οποίος πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε για τη δικαίωσή μας. H συγχώρεση των αμαρτιών είναι κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να χαρίσει και έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τον αμαρτωλό, όπως για παράδειγμα:
Καθαρίζεται. Η συγχώρεση αφαιρεί από τον άνθρωπο την αίσθηση ότι είναι βρώμικος και τον βεβαιώνει βαθιά ότι είναι ξανά καθαρός ενώπιον του Θεού σαν να μην έφταιξε ποτέ. Διαβάζουμε από τη μεταστροφή του Σαούλ (απ. Παύλου), όταν τον συνάντησε ο απεσταλμένος από τον Θεό Ανανίας, «…σηκωθείς, βαπτίσου και καθαρίσου από τις αμαρτίες σου, με το να επικαλεστείς το όνομα του Κυρίου» (Πράξεις 22:16), και, «…το αίμα του Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία» (Α’ Ιωάννου 1:7, βλ. κ. Αποκάλυψη 1:5, Εφεσίους 5:25-26, Ησαΐας 1:18).
Λυτρώνεται / απελευθερώνεται. Ο αμαρτωλός άνθρωπος εξαιτίας των λαθών του έχει πουλήσει τον εαυτό του ως σκλάβο στην αμαρτία και πρακτικά στην εξουσία του εχθρού της ψυχής του. Το έργο της συγχώρεσης έρχεται να ελευθερώσει τον αμαρτωλό από την αιχμαλωσία, με δικαιοσύνη, πληρώνοντας το τίμημα της εξαγοράς του: «…ο οποίος [Θεός] μας ελευθέρωσε από την εξουσία του σκότους, και μας μετέφερε στη βασιλεία του αγαπητού Υιού του στον οποίο έχουμε την απολύτρωση διαμέσου του αίματός του, την άφεση των αμαρτιών» (Κολοσσαείς 1:13-14, βλ. κ. Ματθαίος 20:28, Μάρκος 10:45).
Λαμβάνει το δώρο της Σωτηρίας και της αιώνιας ζωής. Ο άνθρωπος που λαμβάνει τις συγχώρεση από τον Θεό, λαμβάνει ταυτόχρονα το δώρο της αιώνιας ζωής: «…κατά χάρη είστε σωσμένοι, διαμέσου της πίστης κι αυτό δεν είναι από σας είναι δώρο του Θεού…» (Εφεσίους 2:8-9, 2:5), και, «…όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα του Θεού ανακηρύσσονται, όμως, δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου της απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό» (Ρωμαίους 3:23-24). Αυτό είναι ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας όπως αποδεικνύεται από την τιμή της αγοράς του, «το πολύτιμο αίμα του Χριστού» (βλ. Α’ Πέτρου 1:18-19, Ματθαίος 16:26).
Συμφιλιώνεται με τον Θεό. Η συγχώρεση των αμαρτιών γίνεται καθώς ο Θεός καλεί τον άνθρωπο να διαλλαγεί μαζί Του και να ωφεληθεί από τη θυσία του Υιού Του Ιησού Χριστού. Διαβάζουμε, «Τα πάντα, όμως, είναι από τον Θεό, που μας συμφιλίωσε με τον εαυτό του, διαμέσου του Ιησού Χριστού» (Β’ Κορινθίους 5:18-19, Ρωμαίους 5:10).
Λαμβάνει την υιοθεσία από τον Θεό. Η συγχώρεση των αμαρτιών κάνει τον (πρώην) αμαρτωλό, πολίτη του Ουρανού (Φιλιππησίους 3:20) και παιδί του Θεού. Διαβάζουμε, «…λάβατε πνεύμα υιοθεσίας, με το οποίο κράζουμε: Αββά, Πατέρα. Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά του Θεού» (Ρωμαίους 8:15-16), και, «…ο Θεός εξαπέστειλε τον Υιό του… για να εξαγοράσει αυτούς που ήταν κάτω από τον νόμο, ώστε να λάβουμε την υιοθεσία (βλ. Γαλάτες 4:4-6, Εφεσίους 1:5).
Γίνεται κληρονόμος του Θεού και συγκληρονόμος του Ιησού Χριστού. Διαβάζουμε, «Το ίδιο το Πνεύμα δίνει μαρτυρία, μαζί με το πνεύμα μας, ότι είμαστε παιδιά του Θεού. Και αν είμαστε παιδιά, είμαστε και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν του Θεού, συγκληρονόμοι δε του Χριστού αν συμπάσχουμε, για να γίνουμε και συμμέτοχοι της δόξας του» (Ρωμαίους 8:16-17), και, «Αυτός που νικάει θα κληρονομήσει τα πάντα, και θα είμαι σ’ αυτόν Θεός, κι αυτός θα είναι σε μένα γιος» (Αποκάλυψη 21:7, Εβραίους 9:15).
Γίνεται και ο ίδιος συγχωρητικός. Η συγχώρεση από τον Θεό καθιστά τον άνθρωπο ελεύθερο (αλλά και υπόχρεο) να συγχωρεί και ο ίδιος όσους φταίνε σε αυτόν: «γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου του Χριστού» (Εφεσίους 4:32, βλ. κ. Ματθαίος 6:12-15, Ματθαίος 18:21-35).
Δημήτριος Μάστορης
