«Σας παρακαλώ, λοιπόν, εγώ ο φυλακισμένος, χάρη του Κυρίου,να περπατήσετε άξια της πρόσκλησής του, με την οποία προσκληθήκατε» (Εφεσίους 4:1)
Σύμφωνα με το Λόγο του Θεού μια μεγάλη αλλαγή λαμβάνει χώρα στην ζωή του ανθρώπου όταν γίνεται Χριστιανός. Διαβάζουμε, «Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, [ο Θεός] σας ζωοποίησε και… ανέστησε… και… κάθισε μαζί του στα επουράνια διαμέσου του Ιησού Χριστού» (Εφεσίους 2:1,6,13). Ο απ. Παύλος γράφει, «Γι’ αυτό, αν κάποιος είναι εν Χριστώ, είναι καινούργιο κτίσμα τα αρχαία πέρασαν, να, τα πάντα έγιναν καινούργια» (Β’ Κορινθίους 5:17). Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι ο Χριστιανός αποκτά ένα νέο φρόνημα, όπως διαβάζουμε, «Αν, λοιπόν, συναναστηθήκατε μαζί με τον Χριστό, τα άνω ζητάτε, όπου είναι ο Χριστός καθισμένος στα δεξιά τού Θεού. Τα άνω φρονείτε, όχι αυτά που είναι επάνω στη γη» (Κολοσσαείς 3:1-2). Το νέο φρόνημα, με τα σειρά του, απαιτεί ένα νέο περπάτημα που να είναι αντάξιο της πρόσκλησης και του έργου του Θεού.
Ο απ. Παύλος γράφει σχετικά, «Σας παρακαλώ, λοιπόν… να περπατήσετε άξια της πρόσκλησής του, με την οποία προσκληθήκατε» (βλ. Εφεσίους 4:1-4) και «να περπατήσετε αντάξια του Θεού, που μας προσκαλεί στη δική του βασιλεία και δόξα» (βλ. Α’ Θεσσαλονικείς 2:11-12) ενώ σε άλλο σημείο γράφει, «Μονάχα, πολιτεύεστε επάξια προς το ευαγγέλιο του Χριστού» (Φιλιππησίους 1:27).
Μέσα από τη Γραφή βλέπουμε ότι κάποια από τα χαρακτηριστικά ενός περπατήματος αντάξιου της πρόσκλησης του Θεού είναι:
Περπάτημα με αγάπη
Για να είναι το περπάτημα του Χριστιανού άξιο της πρόσκλησης του Θεού πρέπει να γίνεται με αγάπη όπως ταιριάζει σε αγαπημένα παιδιά του Θεού που ακολουθούν το παράδειγμα της θυσιαστικής αγάπης του Πατέρα τους: «Γίνεστε, λοιπόν, μιμητές τού Θεού, ως παιδιά αγαπητά και περπατάτε με αγάπη, όπως και ο Χριστός αγάπησε εμάς, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μας προσφορά και θυσία στον Θεό, σε οσμή ευωδίας» (Εφεσίους 5:1-2, βλ. κ. 4:2,15, Ιωάννης 13:34, Α’ Κορινθίους 16:14, Α’ Θεσσαλονικείς 4:9, Α’ Πέτρου 4:8, Α’ Ιωάννη 3:12,23, 4:20-21).
Περπάτημα ως παιδιά τού φωτός
Γράφει σχετικά ο απ. Παύλος, «Μάλιστα, πορνεία και κάθε ακαθαρσία ή πλεονεξία ούτε να ονομάζεται ανάμεσά σας, όπως πρέπει σε αγίους ούτε και αισχρότητα και μωρολογία ή χυδαιολογία, που είναι απρεπή… επειδή, γι’ αυτά έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους της απείθειας. Μη γίνεστε, λοιπόν, συμμέτοχοί τους. Επειδή, κάποτε ήσασταν σκοτάδι, τώρα όμως είστε φως εν Κυρίω περπατάτε ως παιδιά τού φωτός» (Εφεσίους 5:3-8, βλ. κ. Ησαΐας 2:5, Ιωάννης 12:36, Α’ Ιωάννη 1:7).
Περπάτημα με σοφία
Οι Χριστιανοί προτρέπονται από τον Λόγο του Θεού να μην επιδίδονται στις μάταιες και επιζήμιες συνήθειες και απολαύσεις όπως οι άνθρωποι αυτού του κόσμου, αλλά να περπατούν ως άνθρωποι που έχουν μάθει να κατανοούν το θέλημα του Θεού έχοντας ουράνια σοφία: «Προσέχετε, λοιπόν, πώς να περπατάτε ακριβώς όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρό, επειδή οι ημέρες είναι πονηρές. Γι’ αυτό, μη γίνεστε άφρονες, αλλά να καταλαβαίνετε τι είναι το θέλημα του Κυρίου» (βλ. Εφεσίους 5:15-16, βλ. κ. Παροιμίες 14:8, Ματθαίος 25:2, Ιακώβου 3:13).
Περπάτημα με επίγνωση Θεού και καρποφορία
Γράφει ο απ. Παύλος, «Γι’ αυτό κι εμείς, από την ημέρα που το ακούσαμε, δεν παύουμε να προσευχόμαστε… για να περπατήσετε αντάξια στον Κύριο, ευαρεστώντας σε όλα, καρποφορώντας σε κάθε έργο αγαθό, και αυξανόμενοι στην επίγνωση του Θεού» (Κολοσσαείς 1:9-10, βλ. κ. Ιωάννης 15:8, Φιλιππησίους 1:11, Τίτο 3:1,14, Εβραίους 13:21).
Περπάτημα με φιλαδελφεία και ενότητα
Ο -φυλακισμένος για χάρη του Κυρίου- απ. Παύλος προτρέπει τους Χριστιανούς λέγοντας, «να περπατήσετε… με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία, υποφέροντας ο ένας τον άλλον με αγάπη, φροντίζοντας με ζήλο να διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος διαμέσου του συνδέσμου της ειρήνης. ‘Ένα σώμα και ένα Πνεύμα, όπως και προσκληθήκατε με μία ελπίδα της πρόσκλησής σας (Εφεσίους 4:1-4, βλ. κ. Ματθαίος 11:29, Πράξεις 20:19, Γαλάτες 6:2, Α’ Κορινθίους 1:10).
Περπάτημα σε ένωση με το Σωτήρα
Όπως ένα δέντρο απλώνει τις ρίζες του βαθιά μέσα στη γη, έτσι και η πίστη του Χριστιανού θα πρέπει να απλώνεται βαθιά στο Σωτήρα του μέσα από την καθημερινή βιωματική σχέση μαζί Του: «Όπως, λοιπόν, παραλάβατε τον Ιησού Χριστό, τον Κύριο, περπατάτε ενωμένοι μ’ αυτόν ριζωμένοι και εποικοδομούμενοι σ’ αυτόν, και στερεωνόμενοι στην πίστη, όπως διδαχθήκατε, περισσεύοντας σ’ αυτή με ευχαριστία» (Κολοσσαείς 2:6-7, βλ. κ. 1:23, Εφεσίους 3:17,2:22, Ματθαίος 7:24).
