«Διότι δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις».
Προς Εφεσίους 6:12
Συνήθως για τους άντρες, η πάλη, ο καυγάς, ως στοιχείο επίδειξης και ανδρισμού, αποτελεί μια παιδική ανάμνηση που ανάλογα με την έκβασή της έχει αρνητικό η θετικό πρόσημο. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, την εποχή που ο απ. Παύλος γράφει τα παραπάνω λόγια, γεμάτες ήταν οι εικόνες από αυτό το άθλημα που θεωρούταν όχι άδικα από τα πιο δημοφιλή. Δύσκολο όμως πράγμα η πάλη… Η διάρκεια της εκ των πραγμάτων δε μπορεί να υπερβαίνει τα πέντε, έξι λεπτά και αυτά με διαλείμματα. Σπρώχνεις, σε σπρώχνουν, σου πιέζουν το κεφάλι, βάζεις όλη σου τη δύναμη, ιδρώνεις… σου κόβεται η ανάσα, τα δίνεις όλα, με μόνο ένα στόχο …ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙΣ! Αυτή είναι εικόνα… μάχης! Μια μάχη που βίωνε καθημερινά ο Απόστολος, αλλά και όλοι οι χριστιανοί ανά τους αιώνες που έχουν ομολογήσει και αποδεχτεί στη ζωή τους τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό τους Σωτήρα! Πολύ σημαντικό όμως είναι για τον κάθε πιστό, να γνωρίζει πότε μπαίνει σ’ αυτή τη μάχη, ποιος είναι ο αντίπαλος του και ποια όπλα διαθέτει.
Από νεκρός… ζωντανός!
Ένας νεκρός δε μπορεί να πολεμήσει, δεν υπάρχει καμιά μάχη γι’ αυτόν. Όταν ένας άνθρωπος παίρνει την απόφαση και αρχίζει ταπεινά να διαβάζει το ευαγγέλιο, πολλές και θαυμαστές αποκαλύψεις αρχίζουν να φωτίζουν την ύπαρξη του. Πρώτη και μεγαλύτερη είναι ότι ενώ για χρόνια ήταν σκλάβος της αμαρτίας υπηρετώντας εντός του στρατοπέδου του εχθρού, τώρα πια ελεύθερος γίνεται δούλος του Ιησού Χριστού! Συνειδητοποιεί για τον εαυτό του ότι εδώ και πολλά χρόνια ήταν ΝΕΚΡΟΣ! «Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί, εξαιτίας των παραβάσεων και των αμαρτιών, σας ζωοποίησε» (Εφεσίους 2:1). Αυτή τη διαπίστωση την έκανε και ο ίδιος ο Ιησούς σε έναν νέον που ήθελε να τον ακολουθήσει: «Και σε έναν άλλον είπε: Ακολούθα με. Και εκείνος είπε: Κύριε, επίτρεψέ μου να πάω πρώτα να θάψω τον πατέρα μου. Και ο Ιησούς είπε σ’ αυτόν: Άφησε τους ΝΕΚΡΟΥΣ να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς…» (Λουκάς 9:59).
Όσο βρίσκεσαι μακριά από το Χριστό είσαι νεκρός και η αμαρτία είναι αυτή που κυριαρχεί στη ζωή σου. Πάθη, επιθυμίες, εγωισμοί, υπερηφάνεια! Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις αμέσως αλλά ο «μισθός της αμαρτίας είναι Θάνατος».
Μια νέα γέννηση
Από τη στιγμή που θα δώσεις τη καρδιά σου στο Χριστό, η μάχη ξεκινά! Ο διάβολος που τόσα χρόνια σε είχε υπό την εξουσία του, όχι μόνο δεν σε διαγράφει από «τα τεφτέρια του», αλλά αντιθέτως υπογραμμίζει το όνομα σου με κόκκινο στυλό! Απαρχής είναι ανθρωποκτόνος και έχει έρθει για να σε εξολοθρέψει. «Ο κλέφτης δεν έρχεται, παρά για να κλέψει, να σφάξει και να εξολοθρεύσει» (Ιωάννης 10:10).
«Καλά», θα πει κάποιος, «αν είναι έτσι τα πράγματα αξίζει να γίνω χριστιανός; αξίζει να μπω σε έναν τέτοιο πόλεμο»; Η απάντηση είναι ότι αξίζει, γιατί τώρα πραγματικά «ζεις!» Σαν στρατιώτης του Χριστού βρίσκεσαι στη μάχη για να ΝΙΚΗΣΕΙΣ!
Σε αυτό το πνευματικό πόλεμο, ο εχθρός της ψυχής σου που γνωρίζει καλά τη γεωγραφία της καρδιάς σου, θα χρησιμοποιήσει κάθε του όπλο για να σε καταβάλλει, μέχρι όμως του ορίου που ο Θεός θα του έχει θέσει! «πιστός όμως είναι ο Θεός, ο οποίος δεν θα σας αφήσει να πειρασθείτε πάνω από την δύναμη σας…» (Α΄ Κορινθ. 10:13). Αν νιώθεις την πίεση και το πρόβλημα σου να είναι ως ο «Γολιάθ», μάθε ότι ο Κύριος γνωρίζει πως διαθέτεις τα κατάλληλα όπλα για να του συντρίψεις το κεφάλι!
Οι τρείς προϋποθέσεις
της νίκης
- Αγιασμός
«Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος» (Ρωμ.6:23). Η αμαρτία είναι «αμαρτία», δε μπορείς να την στρογγυλέψεις, ούτε να την ωραιοποιήσεις. Η αμαρτία τοποθετεί χώρισμα στη κοινωνία με το Θεό, και είναι συγκεκριμένη μέσα από τον Άγιο Λόγο Του! Κάποιος πιστός θεώρησε σκόπιμο για την καλύτερη οικονομική του πρόοδο τη συνεργασία του με έναν μη πιστό, άξιο επιχειρηματία φίλο του. Επί σειρά ετών τα πράγματα πήγαιναν καλά. Με τον ερχομό της «κρίσης» όμως «τα κρύφια της καρδίας» του συναδέλφου του βγήκαν στη φόρα. Το αποτέλεσμα; Δάκρυα, δάκρυα, δάκρυα! Η ήττα μονόδρομος «Μη ομοζυγείτε με τους απίστους» (Β΄ Κορ. 6:14). Ευτυχώς όμως ο δρόμος της μετάνοιας και της επιστροφής… ακόμα ανοιχτός! «Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ’ αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός». (Α΄ Ιωάν. 3:3).
- Εμπιστοσύνη στον Κύριο
και όχι στον εαυτό μας
Ο Κύριος πολλές φορές μας «στριμώχνει» με γεγονότα και καταστάσεις που αφαιρούν κάθε μας υποστύλωμα και κάθε δική μας λύση. Αυτό μέχρι να το συνειδητοποιήσουμε (δυστυχώς!), μπορεί να πάρει πολλά χρόνια από τη ζωή μας. Το πρόβλημα είναι οι ικανότητες, οι γνώσεις μας, και γενικά τα «δυνατά κομμάτια του εαυτού μας!» Δεν αντιμετωπίζεται όμως ο εχθρός με τη δύναμη της ψυχολογικής μας κατάστασης, ούτε με τα πλούσια χαρίσματα μας, που και αυτά από τον Κύριο είναι δοσμένα! Ίσως πρέπει να απογοητευτούμε πλήρως από τους εαυτούς μας για να δούμε τις ένδοξες επεμβάσεις του Θεού στη ζωή μας. Ο απόστολος Παύλος μας περιγράφει πως γίνεται αυτό: «αλλ’ ημείς αυτοί εν εαυτοίς, ελάβομεν την απόφασιν του θανάτου, διά να μη έχωμεν την πεποίθησιν εις εαυτούς, αλλ’ εις τον Θεόν τον εγείροντα τους νεκρούς…» (Β΄ Κορινθ. 1:8-9).
- Παρρησία στο να ζητάμε
και να λαμβάνουμε
Ασφαλώς και είμαστε αδύναμοι, ασφαλώς και κάνουμε λάθη! Όσο όμως μένουμε συνεχώς σε αυτή τη στάση πιστεύοντας ακόμα πως δεν ικανοποιούμε το Θεό με τη ζωή μας, είναι αδύνατο να κάνουμε βήματα πίστης, άλματα νίκης κατά του εχθρού! «Αν, όμως, περπατάμε μέσα στο φως, όπως αυτός είναι μέσα στο φως, έχουμε κοινωνία ο ένας με τον άλλον, και το αίμα τού Ιησού Χριστού, του Υιού του, μας καθαρίζει από κάθε αμαρτία» (Α΄ Ιωάννου 1:7)
Ο Ιησούς είναι αναστημένος. Όσο περισσότερο τον εμπιστευόμαστε στη ζωή μας τόσο περισσότερο θα είμαστε νικητές και ευλογημένοι
«Επειδή, κάθε τι που γεννήθηκε από τον Θεό, νικάει τον κόσμο, και η νίκη που νίκησε τον κόσμο είναι τούτη: Η πίστη μας» (Α΄ Ιωάννου 5:4).
Λουκάς Ποζιός
