Πολλές και συνεχείς είναι οι προσπάθειες, που καταβάλλει ο άνθρωπος όσο ζει, προκειμένου να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του και να διαμορφώσει συνθήκες ευτυχίας. Είναι στόχος ζωής, τον οποίον όμως, ελάχιστοι επιτυγχάνουν.
Άραγε τι είναι ευτυχία, πως προσδιορίζεται, από τι εξαρτάται, και τι φταίει που οι περισσότεροι αποτυγχάνουν να την κατακτήσουν; Φταίει ο άνθρωπος, οι μέθοδοι που ακολουθεί, ή στην πραγματικότητα είναι ένας άπιαστος ανεπίτευκτος στόχος, μια ουτοπία; Αυτό καλείται να το απαντήσει ο καθένας, ερευνώντας την προσωπική του ζωή και αξιολογώντας τα αποτελέσματα της δικής του διαδρομής.
Είναι γεγονός πάντως ότι, «επιτυχημένοι» κατά την κοινή αντίληψη άνθρωποι, με πλούσια επαγγελματική δραστηριότητα και οικονομική επιφάνεια, ομολογούν ότι δεν είναι ευχαριστημένοι στη ζωή τους. Μια ζωή αγωνίζονται σε αυτό τον στίβο, στοχεύοντας αυτό το κάτι παραπάνω που θα τους κάνει ευτυχείς, το οποίο αν τελικά κατακτηθεί, αποκαλύπτει κάποιο άλλο κενό και καθορίζει έναν καινούργιο στόχο, ο οποίος σηματοδοτεί μια νέα ατέρμονη και το ίδιο αναποτελεσματική προσπάθεια.
Κάποιοι αγωνίζονται σκληρά, κάνουν θυσίες και πολλές παραχωρήσεις για να γίνουν διάσημοι σε διάφορους τομείς και να κατακτήσουν αναγνωρισιμότητα, θεωρώντας ότι αυτό είναι ευτυχία. Τις περισσότερες φορές, και οι περισσότεροι, δεν τα καταφέρνουν και απογοητεύονται. Όσοι δε το επιτυγχάνουν, γρήγορα συνειδητοποιούν ότι δεν ήταν αυτή η πραγματική ευτυχία, ούτε αυτός ο σωστός τρόπος για την κατάκτησή της. Και έτσι περνάει μια ζωή γεμάτη κοπιαστικές προσπάθειες με τελικό αποτέλεσμα την ικανοποίηση της ανθρώπινης ματαιοδοξίας, ενώ η πραγματική ευτυχία, παραμένει ένα ανεκπλήρωτο όνειρο και ένας παντοτινός πόθος!
Ακόμη ένας χρόνος πέρασε και έγινε παρελθόν στη ζωή μας.
Ξεκίνησε και αυτός, με ευχές, όνειρα και προσδοκίες που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μας και απορρόφησαν το δυναμισμό και όλη την σωματική και πνευματική μας ικμάδα. Πολλές προσπάθειές μας είχαν θετικό αποτέλεσμα και ίσως οι περισσότερες αποδείχθηκαν μάταιες και ανωφελείς. Οφείλουμε όμως, σαν νοήμονες άνθρωποι, να σταθούμε στην αρχή ενός νέου χρόνου, με ειλικρίνεια και να κάνουμε την αυτοκριτική και τον απολογισμό μας. Αν πετύχαμε, έχει καλώς και συνεχίζουμε. Αν όμως αστοχήσαμε είναι επιβεβλημένο να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας και να επανακαθορίσουμε τη στάση, τους στόχους και τις επιδιώξεις μας. Είναι γεγονός ότι κάθε νέο ξεκίνημα, ανανεώνει το ενδιαφέρον μας και μας τροφοδοτεί με νέες ελπίδες για κάτι καλύτερο, ακόμη και κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που ζούμε τα τελευταία χρόνια σαν χώρα και ο καθένας μας ξεχωριστά.
Ζήσαμε όμως και σε καιρούς ευημερίας, αλλά δεν μας ωφέλησε! Ενώ θα έπρεπε να σταθούμε με ευγνωμοσύνη και ευχαριστία στον δωροδότη Θεό, για την αφθονία των αγαθών, γίναμε περισσότερο σαρκικοί! Δυστυχώς αποπροσανατολιστήκαμε, παρασυρθήκαμε, και επιδιώξαμε μιαν ευτυχία ανύπαρκτη μέσα στον σύγχρονο υλιστικό τρόπο ζωής. Αστοχήσαμε, γιατί απαξιώσαμε Χριστιανικές αξίες, πατρογονικές αρχές και ιδανικά, μακριά από το θέλημα του Θεού!
Πόσο εύστοχος και επίκαιρος αποδεικνύεται ο Λόγος του Θεού: «Διότι δύο κακά έπραξε ο λαός μου. Εμέ εγκατέλειπον την πηγήν των ζώντων υδάτων και έσκαψαν εις εαυτούς λάκκους, λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ» ( Ιερεμ. β:13).
Αυτή η νέα χρονιά που ήδη διανύουμε, είναι παράταση της χάριτος και της μακροθυμίας του Θεού. Μας δίδεται η ευκαιρία για μετάνοια και επιστροφή, γι’ αυτό, «Ας ερευνήσουμε τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον» (Θρην. γ:40).Να θέσουμε νέους στόχους, με πρώτο και κύριο την αποκατάσταση της σχέσης μας με τον Θεό. Να ζητήσουμε ειρήνη μετά πάντων και τον αγιασμό. Να επιστρέψουμε στον Κύριο, γιατί χωρίς Θεό, δεν υπάρχει πραγματική προκοπή στον άνθρωπο. Η ολοκλήρωση, η πραγμάτωση όλων των στόχων και η αληθινή ευτυχία σχετίζονται με την εύνοια του Θεού στον καθένα μας. Η ευτυχία δεν σχετίζεται με τα πλούτη, με την αφθονία υλικών πραγμάτων. Είναι σαφές και το διατυπώνει με έμφαση ο αψευδής λόγος του Θεού: «Διότι δεν θέλει ζήσει ο άνθρωπος μόνον με άρτον αλλά με πάντα λόγον εξερχόμενον εκ του στόματος του Κυρίου» (Δευτερον. η:3). «Εάν τις έχει περισσά, η ζωή αυτού δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων αυτού» (Λουκ. ιβ:15). «Επειδή τι ωφελείται ο άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδίσει την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;» (Μτθ. ιστ:26).
Σταθμίζοντας λοιπόν όλα αυτά, είναι σοφό και φρόνιμο να επιλέξει ο άνθρωπος άλλο τρόπο για να ολοκληρωθεί και να νοιώσει ευτυχισμένος. Για να επιτύχουμε οτιδήποτε, απαραίτητη και πρωταρχική προϋπόθεση είναι να έχουμε ζωή και υγεία. Και αυτό είναι δώρο Θεού! Είναι ανάγκη να υπάρχει στις καρδιές και στο περιβάλλον μας ειρήνη και ασφάλεια. Και αυτά τα δίνει μόνον ο Χριστός, ο οποίος μας προτρέπει με τον λόγο Του μέσω του Απ. Παύλου, να προσευχόμαστε για όλους τους ανθρώπους και μάλιστα, «υπέρ βασιλέων και πάντων των όντων εν αξιώμασι δια να διάγωμεν βίον ησύχιον και ατάραχον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι» (Τιμοθ. Α ́ β:2).
Επιβάλλεται να πάρουμε τον λόγο του Θεού στα χέρια μας και να τον κάνουμε κανόνα και οδηγό στη ζωή μας. Να ζητήσουμε από τον Κύριο να αναζωπυρώσει την πίστη, την ελπίδα και την αγάπη μας.
Χωρίς πίστη ο άνθρωπος είναι μετέωρος, χωρίς στήριγμα, ναυαγός στη ζωή. Ο Χριστιανός βαδίζει δια της πίστεως και όχι δια της όψεως. Δια της πίστεως, ατενίζει όχι στα βλεπόμενα, που είναι πρόσκαιρα, αλλά στα μη βλεπόμενα, τα οποία είναι αιώνια.
Η πίστη δημιουργεί ελπίδα, προσδοκία των υποσχέσεων και επαγγελιών του Θεού. Και η ελπίδα παράγει υπομονή. «Διότι με την ελπίδα εσώθημεν. Ελπίς δε ήτις βλέπεται δεν είναι ελπίς. Εάν ελπίζομεν εκείνο το οποίον δεν βλέπομεν δια της υπομονής περιμένομεν αυτό» (Ρωμ. η:24, 25). Η χάρη του Θεού μας διδάσκει «να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες και να ζήσουμε σωφρόνως δικαίως και ευσεβώς τον παρόντα αιώνα, προσμένοντες την μακαρία ελπίδα και επιφάνεια της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτος β:12, 13).«Η Ελπίδα είναι άγκυρα της ψυχής ασφαλής και βεβαία» (Εβρ. στ:19).
Πάνω από όλα έχουμε ανάγκη την αγάπη. Την αληθινή αγάπη! Την αγάπη του Θεού, η οποία ζεσταίνει και πλουτίζει τις καρδιές μας. Είναι ο μόνος αληθινός και ανεκτίμητος θησαυρός και το μόνο που θα πάρουμε μαζί μας φεύγοντας απ’ αυτή την ζωή. Η αγάπη προσδιορίζει και οριοθετεί την αληθινή ευτυχία. Χωρίς την αγάπη, όσα και ό,τι αν αποκτήσει, ο άνθρωπος παραμένει φτωχός και αξιολύπητος. Αυτή είναι η πραγματική ομορφιά στη ζωή του ανθρώπου. Αποτελεί την πληρότητα και την τελειότητα την οποία πρέπει να επιδιώκει ο άνθρωπος. Είναι και πρέπει να είναι ο πρώτος και ο υπέρτατος στόχος του καθενός μας. «Ο Θεός είναι αγάπη και όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ» (Ιωαν. Α ́ δ:16).
Αυτή λοιπόν, την νέα χρονιά, που μας χαρίζει ο Θεός, ας αλλάξουμε στόχευση και ας προκρίνουμε την Πίστη, την Ελπίδα και την Αγάπη, ως κυρίαρχη ευχή και επιδίωξή μας.
Νίκος Χατζόπουλος Δράμα
