Ο χρόνος τρέχει με την μεγαλύτερη ταχύτητα που υπάρχει στον κόσμο. Τρέχει και δεν σταματάει ούτε μια στιγμή. Πολλά θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας, αλλά δεν προλαβαίνουμε. Τρέχουμε, αγωνιζόμαστε, αλλά ο χρόνος τρέχει πιο γρήγορα και μας προλαβαίνει.
Ο Ιερεμίας (η:20) γράφει μια πολύ μεγάλη αλήθεια: «Παρήλθεν ο θερισμός, ετελείωσε το θέρος και ημείς δεν εσώθημεν.» Ποιός, άραγε, παθαίνει ένα τέτοιο πράγμα; Να τελειώσει ο θερισμός, να περάσει και το καλοκαίρι και αυτός να μη σωθεί; Δεν φρόντισε όταν γινόταν ο θερισμός να θερίσει τίποτα για το χειμώνα και ούτε κατάλαβε πως πέρασε το καλοκαίρι ολόκληρο. Το γεγονός είναι ότι όλα πέρασαν. Πέρασαν, χωρίς να έχει κάνει καμία προμήθεια για το χειμώνα. Έρχεται ο χειμώνας αρχίζουν οι βροχές, το κρύο, τα χιόνια και τότε θυμάται ότι δεν έχει ξύλα για το τζάκι, δεν έχει πετρέλαιο για τη σόμπα του, δεν έχει τρόφιμα στην αποθήκη του. Πιάνουν τα χιόνια, τον κλείνουν στο σπίτι του και τότε σκέπτεται τι έπαθε. Όλο το καλοκαίρι δεν φρόντισε να κάνει καμία προμήθεια. Όμως, πρέπει να προβλέπουμε και να φροντίζουμε για όλα.
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε στη διδασκαλία Του: «Κάμετε φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, δια να σας δεχθώσι εις τας αιωνίους μονάς όταν εκλείψετε.» Λουκ. ις:9. Ο μαμωνάς της αδικίας είναι τα χρήματα. Χρησιμοποιείστε τα χρήματα σας για να κάνετε φίλους, έτσι ώστε να τους φέρετε κοντά στο Χριστό, να γίνουν και αυτοί φίλοι σας και αδελφοί σας, για να σας υποδεχθούν κάποια μέρα στον ουρανό όταν φύγετε από αυτή τη ζωή. Οι ίδιοι θα σε δουν στην αιωνιότητα και θα ομολογήσουν ότι τους βοήθησες στις δύσκολες στιγμές της ζωής τους, τους συμπαραστάθηκες στις δοκιμασίες τους, στις συμφορές της ζωής τους, ακόμα και να ξεπεράσουν ορισμένα πιθανά οικονομικά προβλήματα.
Μια φορά, πριν από πολλά χρόνια. μια καλή χριστιανή, με ΄΄αγγάρεψε΄΄ σαν γιατρό για να επισκεφθώ μια οικογένεια. Μια μητέρα με πέντε παιδιά, γιατί όλοι ήσαν άρρωστοι από γρίπη που έπιασε όλη την οικογένεια. Μου εξήγησε ότι ο πατέρας έχει εγκαταλείψει την οικογένεια και, επομένως, χρήματα δεν είχαν. Πήγα εξέτασα την οικογένεια όλη. Είχαν ανάγκη από φάρμακα και ιδίως αντιβιοτικά, διότι είχαν πάθει όλοι βρογχοπνευμονία. Φροντίσαμε και πήγαμε στο φαρμακείο και τακτοποιήσαμε το θέμα. Όταν μετά από τριάντα περίπου χρόνια, το 1990, βρέθηκα στην Αμερική, είδα την αδελφή Μαρία με τα πέντε παιδιά να έρχεται και να μου φέρνει δώρα και χρήματα. «Ποια είσαι», την ρώτησα. «Είμαι η Μαρία» μου είπε «με τα πέντε παιδιά που μας επισκέφθηκες όταν ήμασταν στην Ελλάδα άρρωστοι και πάμπτωχοι.». Είχε εντωμεταξύ μεταναστεύσει στην Αμερική και εκεί γνώρισε τον Κύριο.
Μεγάλη αλήθεια λέει ο λόγος του Θεού όταν γράφει: «Ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα προς τους οικείους της πίστεως» Γαλάτας. ς:10.
Ο απόστολος Παύλος γράφει στον Τιμόθεο: «Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε δεήσεις, προσευχάς παρακλήσεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων και παντών των όντων έν αξιώμασι, δια να διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι.» Α΄ Τιμ. β:1-3. Να προσευχόμαστε για κάθε άνθρωπο, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός και προ παντός όταν είναι άρρωστος, όταν ταξιδεύει, κινδυνεύει ή πάσχει. Ακόμη, να προσευχόμαστε για τους κυβερνώντες και όλους εκείνους που βρίσκονται σε αξιώματα, για να κυβερνούν με σύνεση και σοφία, για να ζούμε κι εμείς ένα βίο «ατάραχον και ησύχιον».
Ο Θεός να μας δίνει αγάπη για όλους τους ανθρώπους και προσευχή για όλους. Ο καιρός περνάει. Ας μην τον αφήνουμε να κυλάει άσκοπα. Ότι καλό εργαζόμαστε θα το βρούμε μπροστά μας.
+ του Λεωνίδα Φέγγου
