Τι πιστεύουμε

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής είναι δογματικά βασισμένη επάνω στο Σύμβολο της Πίστεως που θεσπίστηκε για να προφυλάξει την εκκλησία από αιρέσεις και ψευδοδιδασκαλίες:

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ:

«Πιστεύω εἰς ἕναν θεόν, πατέρα παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων. Καὶ εἰς ἕνα κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν υἱὸν τοῦ θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων φῶς ἐκ φωτός, θεὸν ἀληθινὸν ἐκ θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα, οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ πατρί, δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο τὸν δι’ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου καὶ παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐν δεξιᾷ τοῦ πατρός καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζώντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος. Καὶ εἰς τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, τὸ κύριον καὶ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν πατρὶ καὶ υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν. Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν. Ὁμολογῶ ἕν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἀμήν.»

ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ:

Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής είναι δογματικά βασισμένη επάνω στο Σύμβολο της Πίστεως που θεσπίστηκε για να προφυλάξει την εκκλησία από αιρέσεις και ψευδοδιδασκαλίες.

1. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής έχει σαν καταστατικό χάρτη, για το άτομο, την οικογένεια και την εκκλησία,το Ευαγγέλιο, την Καινή Διαθήκη.

2. Η εκκλησία μας Πιστεύει και Εκτελεί:

α) Το Βάπτισμα μέσα στο νερό, αφού όμως ο άνθρωπος πρώτα πιστέψει στον Χριστό και μετανοήσει από την αμαρτία .{Μάρ.16:16 «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται.», Πράξ.8:36-39 «ὡς δὲ ἐπορεύοντο κατὰ τὴν ὁδόν, ἦλθον ἐπί τι ὕδωρ, καί φησιν ὁ εὐνοῦχος· ἰδοὺ ὕδωρ· τί κωλύει με βαπτισθῆναι; εἶπε δὲ ὁ Φίλιππος· εἰ πιστεύεις ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἔξεστιν. ἀποκριθεὶς δὲ εἶπε· πιστεύω τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸν Ἰησοῦν Χριστόν. καὶ ἐκέλευσε στῆναι τὸ ἅρμα, καὶ κατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ, ὅ τε Φίλιππος καὶ ὁ εὐνοῦχος, καὶ ἐβάπτισεν αὐτόν.»). Γίνεται επομένως σε άνδρες και γυναίκες και παιδιά που είναι σε θέση να πιστέψουν και να μετανοήσουν.

β) Στην Θεία Ευχαριστία στην οποία λαβαίνουν μέρος μόνο οι πιστοί χριστιανοί, που έχουν μετανοήσει από την αμαρτία {Α’ Κορ. 11:28 «δοκιμαζέτω δὲ ἄνθρωπος ἑαυτόν, καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω·»} και παίρνουν πρώτα τον άρτο και έπειτα τον οίνο όπως έκανε ο Χριστός και οι απόστολοι {Α’ Κορ. 11:23-27«ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου, ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.ὁσάκις γὰρ ἂν ἐσθίητε τὸν ἄρτον τοῦτον καὶ τὸ ποτήριον τοῦτο πίνητε, τὸν θάνατον τοῦ Κυρίου καταγγέλλετε, ἄχρις οὗ ἂν ἔλθῃ.»}Γίνεται δε τούτο κάθε Κυριακή {Πράξ.  20:7 «Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων συνηγμένων τῶν μαθητῶν κλάσαι ἄρτον»}.

 γ) Τον γάμο του άντρα με την γυναίκα, που πρέπει να είναι τίμιος σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Εβρ. 13:4 «Τίμιος ὁ γάμος ἐν πᾶσι καὶ ἡ κοίτη ἀμίαντος· πόρνους δὲ καὶ μοιχοὺς κρινεῖ ὁ Θεός.»), απαγορευμένου του διαζυγίου σε κάθε περίπτωση, παρεκτός λόγου πορνείας (Ματθ. 5:32 «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι ὁς ἀν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτὸς λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτὴν μοιχᾶσθαι, καὶ ὃς ἐὰν ἀπολελυμένην γαμήσῃ, μοιχᾶται.») και μη επιτρεπομένου δευτέρου γάμου (Α’ Κορ. 7:11 «ἐὰν δὲ καὶ χωρισθῇ, μενέτω ἄγαμος ἢ τῷ ἀνδρὶ καταλλαγήτω· καὶ ἄνδρα γυναῖκα μὴ ἀφιέναι.»). Μόνο ο θάνατος μπορεί να χωρίσει το ανδρόγυνο (Α. Κορ. 7:39 «Γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς· ἐὰν δὲ κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν Κυρίῳ.»), γι’ αυτό και η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής, δε δίνει διαζύγια.

 δ) Το ευχέλαιο, που αφορά τους ασθενείς και δίνει θεραπεία στο σώμα. Ο ποιμένας και οι πρεσβύτεροι χρίουν τον ασθενή με έλαιο, επιθέτουν τα χέρια τους επάνω του και προσεύχονται, όπως παραγγέλλει ο Λόγος του Θεού (Ιάκ. 5:14«ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου·», Μάρκ. 6:13 «καὶ δαιμόνια πολλὰ ἐξέβαλλον, καὶ ἤλειφον ἐλαίῳ πολλοὺς ἀρρώστους καὶ ἐθεράπευον.»). Ο Ιησούς Χριστός θεραπεύει τον ασθενή.

3. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής δεν λειτουργεί με ιερείς, οι οποίοι ήταν για τις θυσίες στην Ιουδαική θρησκεία της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη έχει ποιμένες, αποστόλους, διδασκάλους, προφήτες και ευαγγελιστές, για την τελειοποίηση των πιστών. Ο ποιμένας είναι ένας πιστός άνθρωπος, με καλή οικογένεια και δεν χρειάζεται εξωτερικά κανένα γνώρισμα. Η εκκλησία διοικείται από τον ποιμένα και τους πρεσβυτέρους οι οποίοι λέγονται και επίσκοποι. {Πραξ. 20:28 «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ, ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος.», Φιλ. 1:1 «Παῦλος καὶ Τιμόθεος, δοῦλοι Ἰησοῦ Χριστοῦ, πᾶσι τοῖς ἁγίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τοῖς οὖσιν ἐν Φιλίπποις σὺν ἐπισκόποις καὶ διακόνοις»}. Πρέπει απαραίτητα ο ποιμένας και οι επίσκοποι να είναι παντρεμένοικαι να έχουν πιστά παιδιά {Τιτ. 1:5 «Τούτου χάριν κατέλιπόν σε ἐν Κρήτῃ, ἵνα τὰ λείποντα ἐπιδιορθώσῃ, καὶ καταστήσῃς κατὰ πόλιν πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην»}. Αυτοί ασχολούνται με τα πνευματικά της εκκλησίας εμμένοντες στον λόγο του Θεού και στην προσευχή. {Πραξ. 6:4 «ημείς δε θέλομεν εμμένει εν τη προσευχή και τη διακονία του λόγου.»} Στην εκκλησία υπηρετούν και οι διάκονοι, που επιμελούνται τα υλικά πράγματα της εκκλησίας και φροντίζουν για τους φτωχούς, ώστε να μην υπάρχει «ουδείς ενδεής» {Πραξ. 6:3 «3 ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης», Πραξ. 4:34 «οὐδὲ γὰρ ἐνδεής τις ὑπῆρχεν ἐν αὐτοῖς· ὅσοι γὰρ κτήτορες χωρίων ἢ οἰκιῶν ὑπῆρχον, πωλοῦντες ἔφερον τὰς τιμὰς τῶν πιπρασκομένων»}

4. Η εξομολόγηση των πιστών γίνεται απ΄ευθείας στον Χριστό, ο οποίος είναι ο μόνος αρμόδιος να συγχωρεί αμαρτίες {Πραξ. 4:12 «καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς.»}. Εάν όμως έχει φταίξει κανείς σε κάποιον συνάνθρωπό του, πρέπει και σ΄αυτόν να πάει να εξομολογηθεί και να του ζητήσει συγνώμη {Ματθ. 5:25-26 «ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχὺ ἕως ὅτου εἶ ἐν τῇ ὁδῷ μετ’ αὐτοῦ, μήποτέ σε παραδῷ ὁ ἀντίδικος τῷ κριτῇ καὶ ὁ κριτής σε παραδῷ τῷ ὑπηρέτῃ, καὶ εἰς φυλακὴν βληθήσῃ·  ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἐξέλθῃς ἐκεῖθεν ἕως οὗ ἀποδῷς τὸν ἔσχατον κοδράντην.», Ιακ. 5:16 «ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη.»}

5. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία λέγεται της Πεντηκοστής, γιατί πιστεύε ιστο χρίσμα του Αγίου Πνεύματος, όχι τυπικά με την επάλειψη με λάδι, αλλά ουσιαστικά, ο πιστός καθαρίζεται με το Αίμα του Χριστού, συγχωρείται και αναγεννιέται, ζητάει και περιμένει το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος και το λαμβάνει όπως οι απόστολοι την ημέρα της Πεντηκοστής. Σαν σημείο ότι ο πιστός βαπτίστηκε στο Πνεύμα Άγιο είναι μια ξένη γλώσσα την οποία μιλάει καθώς το Πνεύμα το Άγιο δίνει σ΄ αυτόν να μιλάει {Πραξ. 2:2-4«καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, καὶ ἐκάθισέ τε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.», Πραξ. 10:44 «Ἔτι λαλοῦντος τοῦ Πέτρου τὰ ῥήματα ταῦτα ἐπέπεσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπὶ πάντας τοὺς ἀκούοντας τὸν λόγον.», Πραξ. 19:6 «καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπ’ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον.», Α Κορ. 14:22 «ὥστε αἱ γλῶσσαι εἰς σημεῖόν εἰσιν οὐ τοῖς πιστεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς ἀπίστοις· ἡ δὲ προφητεία οὐ τοῖς ἀπίστοις, ἀλλὰ τοῖς πιστεύουσιν.»}

6. Η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής έχει σαν καταστατικό χάρτη, για το άτομο, την οικογένεια και την εκκλησία,το Ευαγγέλιο, την Καινή Διαθήκη. Κάθε παράδοση η έθιμο που δεν συμφωνεί με το Ευαγγέλιο του Χριστού το απορρίπτει, διότι δεν μπορεί να απορρίψει τον λόγο του Θεού υπέρ των παραδόσεων ή του εθίμου, όπως κάνανε οι Φαρισαίοι.{Μαρκ. 7:3 «οἱ γὰρ Φαρισαῖοι καὶ πάντες οἱ Ἰουδαῖοι, ἐὰν μὴ πυγμῇ νίψωνται τὰς χεῖρας, οὐκ ἐσθίουσι, κρατοῦντες τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων·»}. Ετσι δεν πιστεύει ότι συγχωρείται ή αναπαύεται η ψυχή με ένα μνημόσυνο γιατί μετά θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια, ούτε έλεος {Λουκ. 6:19-31}

7. Δεν προσκυνάει δια υλικών ομοιώσεων τον Θεό ο οποίος είναι Πνεύμα, αλλά«εν Πνεύματι και αληθεία»{Ιωαν. 4:24«πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.»}. Οι άγιοι δεν δέχονται προσκύνηση γιατί γνωρίζουν τον Λόγο του Θεού που αναφέρει: Κύριον τον Θεό σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει. Έτσι ο Πέτρος απαγόρευσε στον Κορνήλιο να τον προσκυνήσει. {Πραξ. 10:25 «Ὡς δὲ ἐγένετο τοῦ εἰσελθεῖν τὸν Πέτρον, συναντήσας αὐτῷ ὁ Κορνήλιος πεσὼν ἐπὶ τοὺς πόδας προσεκύνησεν. ὁ δὲ Πέτρος αὐτὸν ἤγειρε λέγων· ἀνάστηθι· κἀγὼ αὐτὸς ἄνθρωπός εἰμι.»}. Επίσης ο άγγελος απαγόρευσε στον Ιωάννη να τον προσκυνήσει λέγοντας: {Αποκ. 22:8-10 «Κἀγὼ Ἰωάννης ὁ ἀκούων καὶ βλέπων ταῦτα. καὶ ὅτε ἤκουσα καὶ ἔβλεψα, ἔπεσα προσκυνῆσαι ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ ἀγγέλου τοῦ δεικνύοντός μοι ταῦτα.καὶ λέγει μοι· ὅρα μή· σύνδουλός σού εἰμι καὶ τῶν ἀδελφῶν σου τῶν προφητῶν καὶ τῶν τηρούντων τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου τούτου· τῷ Θεῷ προσκύνησον.»}.

Θεωρούμε ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ σαν το μοναδικό καταστατικό έντυπο της εκκλησίας μας.

Ο Ιησούς Χριστός λίγο πριν σταυρωθεί ενημέρωσε τους μαθητές του ότι θα τους αποχωρισθεί και παράλληλα τους αποκάλυψε ότι όταν θα φύγει θα έλθει το Πνεύμα το Άγιο το οποίο θα ελέγξει τον κόσμο περί αμαρτίας, περί δικαιοσύνης, και περί κρίσεως. Επίσης το Πνεύμα το Άγιο είναι αυτό που θα τους οδηγήσει σε όλη την αλήθεια.

Ιωανν. 16:7-16  «Εγώ όμως την αλήθειαν σας λέγω· συμφέρει εις εσάς να απέλθω εγώ. Διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλ’ αφού απέλθω, θέλω πέμψει αυτόν προς εσάς· και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως· περί αμαρτίας μεν, διότι δεν πιστεύουσιν εις εμέ· περί δικαιοσύνης δε, διότι υπάγω προς τον Πατέρα μου και πλέον δεν με βλέπετε· περί δε κρίσεως, διότι ο άρχων του κόσμου τούτου εκρίθη. Έτι πολλά έχω να είπω προς εσάς, δεν δύνασθε όμως τώρα να βαστάζητε αυτά. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ’ εαυτού, αλλ’ όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ, διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς. Πάντα όσα έχει ο Πατήρ, εμού είναι· διά τούτο είπον ότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς. Ολίγον έτι και δεν με βλέπετε, και πάλιν ολίγον και θέλετε με ιδεί, διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα.»

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ:

O Ιησούς Χριστός δεν έγραψε κάποιο βιβλίο. H διδασκαλία Tου διαδόθηκε από στόμα σε στόμα, όπως και η αφήγηση της ζωής Tου, των έργων, της σταύρωσης και της ανάστασής Tου. Άλλωστε ο προφορικός λόγος στη νοοτροπία των λαών της Aνατολής είχε μεγαλύτερο κύρος από τον γραπτό λόγο. Ωστόσο η ταχύτατη διάδοση του Xριστιανισμού επιτάχυνε την καταγραφή των γεγονότων, από τους αποστόλους και έτσι σώζεται μέχρι και σήμερα η Καινή Διαθήκη, που αποτελεί και πυξίδα για την ζωή του κάθε Χριστιανού.

Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από:

Tα Eυαγγέλια ονομάζονται έτσι, γιατί το καθένα τους διηγείται το Ευαγγέλιο – τα καλά νέα – πώς ο Θεός αποκάλυψε τον Εαυτό Του εν Χριστώ Ιησού, για την απολύτρωση του ανθρώπινου γένους.

Oι διαφορές ανάμεσα στις διηγήσεις των ευαγγελίων δείχνουν ότι κάθε ευαγγελιστής έγραψε ανεξάρτητα, αξιοποιώντας με την οδηγία του Aγίου Πνεύματος. Oι ομοιότητες δείχνουν ότι όλοι άντλησαν από κοινές πηγές, όλοι είχαν κοινό θέμα και όλοι είχαν την έμπνευση του Θεού.

Oι Πράξεις των Αποστόλων αποτελεί το πέμπτο ιστορικό κείμενο και στη πραγματικότητα συνέχεια του τρίτου Ευαγγελίου, είναι γραμμένο από τον ίδιο συγγραφέα, το γιατρό και σύντροφο του αποστόλου Παύλου, τον Λουκά.

Μας δίνει την περιγραφή την ανάπτυξης του Χριστιανισμού μετά την Ανάσταση και Ανάληψη του Χριστού, και της επέκτασής του προς τα δυτικά, από την Παλαιστίνη στη Ρώμη, μέσα σ’ ένα διάστημα τριάντα χρόνων μετά την σταύρωση.

Oι Επιστολές του αποστόλου Παύλου παρουσιάζουν ποικιλία στο περιεχόμενο, ανάλογα με τις τρέχουσες ανάγκες των παραληπτών. Τέσσερις απευθύνονται σε πρόσωπα και δέκα σε εκκλησίες.

Oι Επιστολές που είναι γραμμένες από τους αποστόλους Iάκωβο, Πέτρο, Iωάννη και Iούδα ονομάζονται Kαθολικές, επειδή απευθύνονται γενικότερα στο σύνολο των πιστών.

H Αποκάλυψη, γραμμένη από τον απόστολο Ιωάννη το 95/96 μ.X..

Η εισαγωγή στην Αποκάλυψη γίνεται από επτά επιστολές, που απευθύνονται σε επτά εκκλησίες της περιοχής της Ασίας. Ο συγγραφέας, βρισκόταν τότε εξόριστος στο νησί Πάτμος του Αιγαίου πελάγους και καταγράφει μια σειρά οραμάτων που συμβολικά παρουσιάζουν την νύφη του Χριστού

Από πολύ νωρίς τα κείμενα των αποστόλων άρχισαν να αντιγράφονται και να κυκλοφορούν στις τοπικές Εκκλησίες, με σκοπό τη δημόσια ανάγνωσή τους στις συνάξεις των πιστών, και άρχισαν να αναγνωρίζονται ως “Γραφές”.

Αυτή λοιπόν η Καινή Διαθήκη όπως καθορίστηκε με την οδηγία του Πνεύματος Αγίου είναι το μοναδικό γνήσιο χριστιανικό θεόπνευστο κείμενο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως καταστατικό και πυξίδα για την πορεία της εκκλησίας μας αλλά και του κάθε πιστού ατομικά.

Πολλές απόψεις υπάρχουν και για άλλα κείμενα που έγραψαν μεταποστολικοί πατέρες. Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά. Οι ίδιοι οι μεταποστολικοί πατέρες δεν θεώρησαν θεόπνευστα τα δικά τους κείμενα και το 393, και 397 μ.Χ. καθόρισαν τα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Επίσης όλα σχεδόν τα συγγράμματά τους έχουν ως πηγές πάλι το ευαγγέλιο.

Υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να τονισθεί. Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης δεν έγιναν έγκυρα για την Εκκλησία, επειδή περιλήφθηκαν στον Κανόνα. Αντίθετα, η Εκκλησία το περιέλαβε στον Κανόνα, επειδή ήδη θεωρούσε πως ήσαν εμπνευσμένα από τον Θεό, αναγνώριζε την αξία τους και γενικά την αποστολική τους εγκυρότητα, άμεσα ή έμμεσα.

Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ είναι το μοναδικό καταστατικό έντυπο της εκκλησίας μας.