«Πάσα σαρξ δεν είναι η αυτή σαρξ, αλλά άλλη μεν σαρξ των ανθρώπων, άλλη δε σαρξ των κτηνών, άλλη δε των ιχθύων και άλλη των πτηνών» (Α’ Κορ. ιε’ 39)
Στο προηγούμενο αφιέρωμά μας αναφερθήκαμε στο θαυμαστό μόριο του DNA (γενετικό υλικό) που περιέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τη δομή και τη λειτουργία κάθε οργανισμού. Σύμφωνα με τη Συνθετική Θεωρία της Εξέλιξης (Νεοδαρβινισμός) οι μεταλλάξεις που μπορεί συμβούν στο γενετικό υλικό είναι δυνατόν καθώς συσσωρεύονται με το πέρασμα μεγάλων χρονικών διαστημάτων, να οδηγήσουν στη δημιουργία νέων ειδών.
Ως μετάλλαξη ορίζεται οποιαδήποτε τροποποίηση στην αλληλουχία των «χημικών γραμμάτων» του DNA και μπορεί να οφείλεται σε λάθη κατά την αντιγραφή του ή σε περιβαλλοντικούς παράγοντες (τοξικές ουσίες, ακτινοβολίες κ.ά.). Όμως οι σύγχρονες γνώσεις στον τομέα της Γενετικής έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι δεν είναι δυνατόν οι μεταλλάξεις να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιος οργανισμός να εξελιχθεί σε ένα νέο είδος.
Καταρχήν να επισημάνουμε ότι οι μεταλλάξεις αφενός δεν κληρονομούνται στους απογόνους παρα μόνο εάν αυτές αφορούν τα γεννητικά κύτταρα (σπερματοζωάριο, ωάριο), και αφετέρου είναι στη συντριπτική πλειοψηφία τους επιβλαβείς (στις μεταλλάξεις άλλωστε οφείλονται οι κληρονομικές ασθένειες και οι καρκίνοι).
Οι υπόλοιπες μη-επιβλαβείς μεταλλάξεις, είτε τυχαίνει να μην προκαλούν κάποια βλάβη, είτε ίσως δίνουν μεν κάποιο πλεονέκτημα αλλά κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες και εις βάρος κάποιας άλλης φυσιολογικής λειτουργίας (π.χ. οι φορείς της μετάλλαξης που προκαλεί δρεπανοκυτταρική αναιμία δεν μπορούν να προσβληθούν από ελονοσία). Άρα στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν ευνοϊκές μεταλλάξεις που να μπορούν να βελτιώσουν έναν οργανισμό και να οδηγήσουν στο σχηματισμό νέου είδους.
Από μαθηματικής άποψης άλλωστε, η πιθανότητα να συμβούν μόλις 4 μη βλαπτικές μεταλλάξεις που η καθεμία να ευνοεί το αποτέλεσμα της προηγούμενής της είναι 1 στα 10 οκτάκις εκατομμύρια (10-28), δηλαδή αφενός απαιτεί έναν ασύλληπτο αριθμό κυττάρων που δεν υπάρχει καν στον πλανήτη μας, αφετέρου δε 4 μόνο μεταλλάξεις μακράν απέχουν από το να διαφοροποιήσουν έναν οργανισμό σε κάποιο διαφορετικό είδος.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα αποτελεί ο «Βιογενετικός Νόμος» ή «Νόμος της Ανακεφαλαίωσης» που διατύπωσε στα τέλη του 19ου αιώνα ο Γερμανός βιολόγος Ερνστ Χαίκελ. Σύμφωνα με αυτό το νόμο «η οντογένεση ανακεφαλαιώνει τη φυλογένεση», δηλαδή ένα έμβρυο καθώς αναπτύσσεται κατά την περίοδο της κύησης (οντογένεση) περνάει περιληπτικά από όλα τα στάδια της εξέλιξης του είδους του (φυλογένεση). Για παράδειγμα, το ανθρώπινο έμβρυο στην αρχή είναι ένας μονοκύτταρος οργανισμός (σαν αμοιβάδα), στη συνέχεια εμφανίζει κάποιες ρυτιδώσεις σαν βράγχια (στάδιο του «ψαριού»), έπειτα εμφανίζει μια ουρά, αργότερα μοιάζει με πιθηκάκι και τελικά παίρνει την ανθρώπινη μορφή.
Για να στηρίξει τη θεωρία του ο Χαίκελ δημοσίευσε εικόνες εμβρύων διαφόρων ζώων και ανθρώπου στις οποίες παρέθεσε συγκριτικά τα διάφορα στάδια ανάπτυξης για να δείξει τις ομοιότητες και να υποστηρίξει την καταγωγή όλων των ειδών από έναν κοινό πρόγονο. Πολύ σύντομα όμως αποκαλύφθηκε ότι επρόκειτο για μια μεγάλη απάτη, καθότι οι απεικονίσεις ήταν παραποιημένες, κάτι το οποίο και ο ίδιος ο Χαίκελ αναγκάστηκε δημοσίως να παραδεχθεί.
Ιδιαιτέρως όσον αφορά το ανθρώπινο έμβρυο θα πρέπει να πούμε ότι το γονιμοποιημένο ωάριο είναι ένα κύτταρο εντελώς διαφορετικό από έναν μονοκύτταρο οργανισμό τύπου αμοιβάδας. Επίσης οι ρυτιδώσεις που παρατηρούνται δεν έχουν καμία σχέση με τα βράγχια των ψαριών αλλά είναι οστοειδής δομές από τις οποίες θα σχηματιστούν διάφορα όργανα όπως οι σιαγόνες και ο λάρυγγας. Η «ουρά» του εμβρύου είναι απλώς ένα προεξέχον τμήμα που εξαφανίζεται καθώς αναπτύσσεται το σώμα του εμβρύου και δεν έχει καμία ομοιότητα με το σχηματισμό και τη λειτουργία της ουράς ενός ζώου. Τέλος, οι πραγματικές απεικονίσεις δείχνουν ότι το ανθρώπινο έμβρυο σε κανένα στάδιο της ανάπτυξής του δεν μοιάζει με «πιθηκάκι».
Μετά θλίψης μας όμως παρατηρούμε ότι ενώ η θεωρία του Χαίκελ έχει καταρρεύσει ήδη από το 1910, εν τούτοις μέχρι σήμερα σε διάφορα διδακτικά εγχειρίδια, ακόμη και των ελληνικών σχολείων, μπορεί κανείς να βρει τμήματά της.
Ο Λόγος του Θεού μάς εφιστά την προσοχή απέναντι σε κάθε πνεύμα πλάνης που θα προσπαθήσει να απαξιώσει τον άνθρωπο εξισώνοντάς τον με τα ζώα, ενώ στην πραγματικότητα είναι «εικόνα του Θεού» χάριν της οποίας ο Υιός του Θεού έχυσε το αίμα Του στο Σταυρό και εν συνεχεία αναστήθηκε και ανελήφθη στους ουρανούς για να ανοίξει το δρόμο της σωτηρίας και της αιώνιας ζωής για κάθε άνθρωπο.
«Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν» (Κολ. β’ 8)
Συνεχίζεται...
Η ομάδα «Χριστιανισμός και Επιστήμη»
