Ο Θεός είναι Αγάπη
O Θεός είναι αγάπη; Βεβαίως και είναι αγάπη. Δεν έχει οργή για κανένα άνθρωπο ούτε για τον αμαρτωλό, αλλά έλεος και καλοσύνη. Οι άνθρωποι Τον φαντάζονται εκδικητικό και απειλητικό.Αυτός όμως δεν θέλει το θάνατο του πεσμένου αμαρτωλού ούτε την εξόντωσή του, αντιθέτως θέλει να τον σώσει και να του χαρίσει την αιώνια ζωή.
O Θεός είναι αγάπη; Βεβαίως και είναι αγάπη. Δεν έχει οργή για κανένα άνθρωπο ούτε για τον αμαρτωλό, αλλά έλεος και καλοσύνη. Οι άνθρωποι Τον φαντάζονται εκδικητικό και απειλητικό.Αυτός όμως δεν θέλει το θάνατο του πεσμένου αμαρτωλού ούτε την εξόντωσή του, αντιθέτως θέλει να τον σώσει και να του χαρίσει την αιώνια ζωή.
Ο Ιωάννης, ο αγαπητός μαθητής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ένας εκ των δώδεκα αποστόλων, στο Ευαγγέλιο του τονίζει πολύ τη Θεότητα του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού και την αγάπη Του.
Ένα εδάφιο που μεταχειρίζονται όλοι οι κήρυκες του Ευαγγελίου και όλοι οι Χριστιανοί σαν απόδειξη της αγάπης του Θεού, βρίσκεται στο γ΄ κεφάλαιο και 16 εδάφιο του Ευαγγελίου του.
«Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε έδωκε τον Υιόν Αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις Αυτόν αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» Ιωάννης γ:16
Η αγάπη του Θεού φανερώνεται με τη θυσία του Ιησού Χριστού. Αυτή η θυσία ξεκινάει από την ενανθρώπιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και επισφραγίζεται με το σταυρικό Του θάνατο.
Το πόσο αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο είναι δύσκολο να το εννοήσουμε, διότι δεν χωράει στη λογική μας. Ο Θεός δεν μας υπολογίζει σαν αγίους και καλούς ανθρώπους και για αυτό μας συμπαθεί, αντίθετα γνωρίζει την αμαρτωλότητά μας και την απομάκρυνσή μας από τον δρόμο της αλήθειας Του και παρ’ όλα αυτά ασχολείται μαζί μας για να μας ευεργετήσει. Δεν αναζητάει τρόπους τιμωρίας, αλλά αντίθετα, αναζητάει τρόπους για να μας σώσει.
Δεν θέλει την καταδίκη και την καταστροφή μας, αλλά θέλει τη διόρθωσή μας και την είσοδό μας στην ευλογημένη Βασιλεία Του. Για αυτό έστειλε τον Υιό Του το μονογενή να έλθει στη γη και να μας αναγγείλει αυτό το χαρμόσυνο γεγονός. «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε για να κρίνει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δια Αυτού.»
Το Ευαγγέλιο που κήρυξε ο Ιησούς Χριστός περιέχει τις αγαθές προθέσεις του Θεού και αναγγέλλει το ωραίο σχέδιο που έχει για τον άνθρωπο.
Γιατί, άραγε, αγαπάει τόσο πολύ τον άνθρωπο; Είναι ανεξήγητη η αγάπη Του. Αυτός τον δημιούργησε, και μάλιστα τον έπλασε «κατ’ εικόνα και ομοίωσίν Του». «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα Εαυτού, και κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν.» Γένεση α:27
Το αντικείμενο της αγάπης του Θεού είναι ο άνθρωπος. Η παρακοή του ανθρώπου και η αποστασία του από τον Λόγο του Θεού, δεν παρέσυρε το Θεό σε οργή και εκδίκηση, αλλά σε αγάπη, ευσπλαχνία και Θείο ζήλο για τη σωτηρία του.
Τότε, γιατί τον άφησε να πέσει; Διότι ήθελε τον άνθρωπο να διαλέξει μόνος του και να Τον ακολουθήσει αυτοβούλως και αβιάστως, χωρίς την επίδραση της εξουσίας και της δύναμής Του. Ο Θεός ζητούσε και εξακολουθεί να ζητάει, την πίστη του ανθρώπου στον Λόγο Του και την αγάπη για το πρόσωπό Του.
Ο Ιησούς Χριστός όταν ήρθε στον κόσμο με «δούλου μορφή» δεν παρουσίασε σε καμία περίπτωση τη φοβερή δύναμή Του που αναλώνει. Φανέρωσε μόνο τη μεγάλη και τρυφερή αγάπη Του.
Οι ίδιοι οι μαθητές Του, πολλές φορές απορούσαν γιατί ο Ιησούς Χριστός δεν έριχνε φωτιά να κάψει τους αντιφρονούντας στο έργο Του. Μια φορά, ο Ιωάννης και ο Ιάκωβος, που απεστάλησαν στη Σαμάρεια να αναγγείλουν στους Σαμαρείτες ότι ο Ιησούς Χριστός θα περάσει από τη χώρα τους και οι Σαμαρείτες, όταν άκουσαν ότι θα πάει στην Ιερουσαλήμ δεν ήθελαν να Τον δεχτούν, είπαν στον Κύριο: «Θέλεις Κύριε να παρακαλέσουμε να πέσει φωτιά και να κάψει τη Σαμάρεια;» Ο Κύριος Ιησούς Χριστός τους έλεγξε δριμύτατα λέγοντας τους: «Δεν εξεύρετε ποίου πνεύματος είσθε. Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να απολέσει, αλλά να σώσει.» Λουκάς θ:54-56
Ακόμη και την ώρα που πέθαινε επάνω στον σταυρό, είχε το κουράγιο να προσευχηθεί για να συγχωρέσει ο Ουράνιος Πατέρας τους σταυρωτές Του. «Κύριε, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» δηλαδή, «Κύριε, συγχώρεσέ τους διότι δεν ξέρουν τι κάνουν.»
Ο Θεός μας αγαπάει πολύ περισσότερο από όσο εμείς μπορούμε να καταλάβουμε.
+του Λεωνίδα Φέγγου