«Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς και μάθετε απ’ εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν.» Κατά Ματθαίον ια΄ 28-30

Χαμένος ο άνθρωπος μέσα στα πάθη του και τις επιθυμίες του, με την αμαρτία να τον οδηγεί στο θάνατο, βιώνει κάθε μέρα την απογοήτευση και την απελπισία. Το σκοτάδι μέσα στο οποίο ζει του υπενθυμίζει κάθε μέρα ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα γι’ αυτόν. «Διότι ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος». Αυτό όμως που δεν γνωρίζει είναι η συνέχεια στον Λόγο αυτό: «…το δε χάρισμα του Θεού, ζωή αιώνιος δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ. ς:23).

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους επικαλούνται το όνομα του Ιησού Χριστού, μόνον όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα στην καθημερινή τους ζωή.

Πως είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό; Πως μπορεί η αγάπη να διώχνει το φόβο; Η λογική, μας λέει ότι το αντίθετο του φόβου είναι το θάρρος. Δεν είναι η αγάπη…